Donderdag 31 december 2015

Iris heeft gisteravond tot 00.00 uur oliebollen staan bakken omdat dat vandaag niet gaat lukken en het is natuurlijk geen oud en nieuw zonder oliebollen. We moeten het al zonder champagne doen omdat er geen alcohol mee mag. De gister gekochte sterretjes bleken we later ook niet te mogen aansteken. Nou ja niet erg, het echte vuurwerk was toch mooier.

Om 7.30 uur is het al 18 graden en volop zon. Dat zou wel eens een heet dagje kunnen worden. Ik neem om 8.20 uur de trein naar Wynyard. Daar heb ik afgesproken met Iris en Alina. Alina is de laatste en om 9.00 uur kunnen we vertrekken naar de Botanical Gardens. In de stad staan op verschillende plekken op de stoep mensen om je evt de weg te wijzen. Er is ook een infokraam op onze route. Sommige stukken zijn al afgezet met dranghekken. Het is verder lopen dan ik dacht, volgens Iris had het korter gekund maar ja deze weg was ons aangewezen door iemand van de organisatie.

Om 9.30 uur kwamen we op het veld aan waar we moesten wachten totdat de poorten van het park (10.00 uur) open gingen. Volgens een medewerker waren wij nummer 7.000 van de 16.000 dus we zouden wel een plekje hebben. Op het gras waren met witte verf lijnen gespoten, die gaven het pad aan. Net zoals ze in de Efteling dranghekken hebben. We hebben eerst een tijdje in het gras gezeten, het was ondertussen al 22 graden en erg heet, en mochten na 10.00 uur beginnen met lopen. Iedereen bleef keurig in zijn eigen rij. Niemand had haast, iedereen was relaxed. Onderweg zag ik een lange rij met toiletten en er was een watertappunt.

Uiteindelijk hebben we 2,5 uur in rijen gelopen voordat we bij de poorten van de Botanical Gardens kwamen. Daar werden de tassen gecontroleerd, maar met de Franse slag. Nu mocht iedereen gaan waar hij wilde, geen rijen meer.
Het was er al heel erg druk toen wij eindelijk aankwamen. Sommige mensen zaten nl al om 06.00 uur vanmorgen in de rij voor de poort. We gingen helemaal naar het einde van het park voor een goed plekje. DE perfecte plek vinden was onmogelijk. Iris en Alina hadden een plek gevonden waar ze vrede mee konden hebben, ze wilden zowel the Bridge als the Operahousse zien. Het was niet de allerbeste plek maar er was niks beters. Ik vond de grote boom behoorlijk irritant dus ik ben nog wat rond gaan kijken op zoek naar een redelijke plek. Ik zag een mooi stuk achter een hek, met poortjes waar een man bij stond. Ik dacht eerst dat je wel kaartjes zou moeten hebben om op dat stuk te mogen komen maar dat bleek niet zo te zijn. Dus toen ben ik daar maar eens gaan rondkijken. Er leek een mooie plek maar zoals verwacht te mooi om waar te zijn. Er was een lijn gespoten zodat er altijd een pad vrij was in geval van nood en die lijn hield op die plek op maar dat stukje moest toch vrijblijven. Vlakbij zaten twee Nederlanders waar ik mee in gesprek kwam. "Gewoon vragen of je daar mag zitten" zei die vrouw, "dat meisje zit daar niet eens en heeft haar handdoek breed uitgelegd". Nou dat mocht dus niet want dat meisje had alle plek nodig. Later bleek dat ze nadat ik weg was haar spullen meegenomen heeft en zijn er andere mensen gaan zitten. Maar geen nood; die plek was toch eigenlijk te stijl en ik had ondertussen een man lief aangekeken en gevraagd of mijn handdoek achter hem mocht liggen, bovenaan een stijl stuk op een smal randje. Dat mocht ook al zouden er bij hem nog 4 mensen meer bij komen liggen. Dat was dus heel aardig. Iris vond de plek oke, dus hebben we alles verhuisd.
Het bleek behoorlijk pittig te zijn om urenlang in de felle, dus hete zon (28 graden) , op dat kleine stukje, dat zo stijl was dat je steeds naar naar beneden schoof, te blijven zitten. Af en toe ging een van ons een stuk verderop op een rots in de schaduw zitten om bij te komen. Kaartjes voor de lokatie bij the Operahousse kostten $400. Maar eerlijk gezegd heb ik wel eens gedacht, dat als ik geweten had hoe heet het vandaag zou zijn, ik er graag $400 voor betaald zou hebben! Zoals Chris al gezegd had, het wordt afzien en dat was het .....maar.....het was het zeker waard.

We zaten dan wel op een steil stukje maar ook heel dicht bij het water.. Ik gok 6 meter van de rand bij de rotsen. Vanaf 18.00 uur werd het wat koeler (hoera!) en was er ook wat te zien. Om 18.00 uur een vliegtuigshow met twee vliegtuigen, om 19.00 uur boten met waterfonteinen, om 20.00 uur een vliegtuig die geweldige dingen liet zien, en om 21.00 uur het familievuurwerk. Dat vuurwerk duurde 9 min. En was prachtig. Wat een ervaring! Ik had ondertussen, zoals Iris zegt "vrienden" gemaakt met Duitse meisjes nog dichter bij het water... Uiteindelijk zat ik bij hen op het veld. Ik hoorde later dat Iris had gezegd, "kijk mama heeft alweer nieuwe vrienden gemaakt" , en even later heel verbaasd " he, ze zit nu midden op dat veld!" Alina zei " hoe heeft ze dat nu weer voor elkaar gekregen?". Ik had vanaf die plek beter zicht op EN de Bridge EN the Operahousse. Toen ik de camera van Iris nog verder naar rechts hield om eea beter erop te krijgen heb ik waarschijnlijk iets geraakt waardoor de camera niet helemaal meer in de goede stand stond. Iris boos. Toen ben ik bij "die Nederlandse vrienden" gaan vragen of zij verstand hadden van camera's. "Stuur ze maar" zei die man en lostte het probleem op. Toch handig om overal vrienden te hebben haha.
Het hek bij ons veld was om 20.30 uur dichtgegaan. Iedereen die niet op het gras zat moest de ruimte verlaten. Dat betekende dat er niet meer dan 200-300 mensen op ons stuk zouden zijn. Dus geen geduw. Uiteindelijk bleek dat op de gras iedereen bleef zitten. De mensen die net als wij 'aan de andere kant van het smalle weggetje' op het gras zaten, mochten nu wel op de weg staan. Het ging er heel relaxed aan toe. Het was GE-NIE-TEN. Ik snap nu collega's en vrienden die vertelden dat ze het vuurwerk in Sydney op hun bucket list hebben staan. Ik kan alleen maar zeggen : ga ervoor!

We hadden ondertussen ook al contact gemaakt met die aardige man die ons bij hem liet zitten en een engels meisje dat in Brisbane woonden. Heel gezellig allemaal. We hebben Alina en dat Engelse meisje kennis laten maken met de oliebollen, Alina was eerst sceptisch en twijfelde of ze wel wilde proeven, maar daarna was ze om. Jammer dat we geen poedersuiker hadden! Champagne hadden we ook niet, maar we hebben van een Amerikaans meisje allerlei tips gekregen om volgende keer (tja) toch alcohol binnen te smokkelen. Toen dat meisje zag dat ik de moeder van Iris was vroeg ze aan Iris of ze haar verhaal wel kon afmaken haha.

Om 23.00 uur gingen onze hekken weer dicht en kon niemand er meer in. Gaan plassen kon ook niet meer. Een man die vanmorgen al heel vroeg voor de poort zat en zijn camera op statief al de hele dag klaar had staan, mocht er niet meer in..... Iemand anders heeft maar foto's gemaakt met die camera. Het vuurwerk van 00.00 uur duurde 12 minuten. Ik had op tv gehoord dat dit vuurwerk evenement de stad 7 miljoen kost. Een kwart van het vuurwerk zou in de laatste 30 secenden worden afgestoken. Er waren verschillende plaatsen in de stad waar je het vuurwerk zou kunnen zien. Het vuurwwrk was echt weer GE WEL DIG! Wat een happening!

Om 00.20 uur lopen we in een massa heel rustig en relaxed het park uit. Geen dronken mensen, maar een enkel groepje met harde muziek, gewoon rustig. . Iris belt ondertussen opa en Roos. Zij hebben een stukje van "ons" vuurwerk op tv gezien. Het park uit zien we veel bussen die klaar staan om mensen maar huis te brengen en veel po,itiemannen en mensen van de organisatie.

Iris en Alina gaan nog naar een atrand. Alina wil perse de zonsopgang zien van de eerate dag van het nieuwe jaar. Zij gaan dus naar Wynyard om daar de bus (van een uur) te nemen naar het strand. Ik ga naar Town Hall om de trein te nemen naar Roseville. "Gewoon deze weg volgen, dan zie je het vanzelf mam" zei Iris, " doei!" . Nog geen 10 stappen verder ligt er een dronken man half op de stoep en half op de weg. Er staan vier politiemannen bij. Weer 10 stappen verder ligt een vrouw op de grond, met ook weer politiemannen. Er wordt omgeroepen dat Town Hall 'overcrowded' is en dat ik door moet lopen naar Central. Mooi niet want ik weet de weg niet , zekerniet in het donker. Dank je Iris! . Ik gok het en ga toch naar Town Hall. Daar blijkt de drukte nog mee te vallen, op het perron waar ik moet zijn is het wel vol maar ik moet toch de volgende trein pas hebben.

Om 02.00 uur ben ik thuis.
Wasje draaien, douchen, appen, Happy New Year appjes aturen en om 03.30 uur naar bed.
Wat een bijzondere dag!