Zondag 13 december

Tijdens het ontbijt in het hotel heeft Iris het telefoonkaartje die ze alvast gekocht had in mijn telefoon geplaatst. Wel zo fijn dat ik vanaf nu bereikbaar ben en zelf Iris kan bereiken als dat nodig is.

We gaan met Iris haar auto ( voor de geinteresseerden: een flinke auto, luxe ook; VW Polo TSI station uitvoering geloof ik. Als het niet klopt zal Iris wel reageren haha. Je kunt zien dat ze al gewend is aan het links rijden en aan alle andere regeltjes in het Australische verkeer.

Je mag op alle banen inhalen, er staan heel veel borden, op de meeste staan daar ook nog eens tijden opgeschreven. Een bord met pijl naar rechts; vanaf hier mag je parkeren,dan weer een bord met pijl naar links; hier niet meer parkeren. Zo staan er veel na elkaar. Op een kruispunt staan altijd vier stoplichten; twee aan deze kant van de kruising en twee aan de overkant van de kruising; iedereen kan dus gemakkelijk het stoplicht zien. Parkeren mag je gewoon op de linkerbaan (ze rijden links, dus dit is de eerste baan zeg maar). Ze mogen daar dus gewoon parkeren ook al rijden ze daar 80km per uur. Dat betekent dat jij nietsvermoedend aan komt rijden en opeens de weg voor je bezet vindt. Dan moet je dus naar de middelste baan....De meeste wegen hebben maar een baan voor linksaf en rechtdoor. Dat stoplicht heeft een rondje voor rechtdoor en een pijl voor linksaf. Als rechtdoor door mag rijden maar er staat iemand voor je die linksaf wil en moet wachten omdat de pijl rood is, moet jij als "rechtdoorwiller" dus toch wachten. Logisch allemaal he?;-)

In Roseville aangekomen zijn we eerst een" coffee to go" gaan halen. Heel gebruikelijk in Australie. Blijkbaar staat Australie bekend als koffieland, er zijn heel veel barista's. De cappucino was inderdaad lekker :-)

Daarna naar het huis van Chris, Jodie, Nicholas en Patrick. Heel leuk om te zien waar Iris nu woont en werkt. Een leuk huis. Maar het allerleukst vind ik toch de buurvrouw. Hoe kan dat ook anders als je gastvrij begroet wordt en daarna haar tegen mij hoort zeggen " but you are looking so young!"

Blijkbaar zijn alle huizen in Sydney prijzig, zeg maar gerust duur, meerder miljoenen per huis. Dus Leander, wees gerust; ik kom terug :-)

Het gezin ging 's middags naar Lunapark en vroeg ons om mee te gaan omdat je daar een prachtig uitzicht hebt op the Sydney Harbor en Operahouse. Iris en ik zijn met de bus en trein gegaan zodat ik alvast zou weten hoe en wat. Ook hiervoor had Iris al een kaart gekocht geschikt voor bus en trein. Het voordeel van reizen op zondag is dat het totaal niet meer kost die dag dan A$2,50. De eerste bus kostte A$2,10. Bij de trein werd dus niet meer afgeschreven dan A$0,40. Daarna was de volgende trein en de weg terug gratis. Heel goedkoop dus, moeten ze in Nederland ook eens invoeren;-)

Na Luna park zijn we de stad ingegaan om Pie te halen als lunch en daarna een ijsje te eten. Lekker opeten bij de Harbor,met zicht op de andere kant van Operahouse.

Tegen 18.00 uur waren in Manly. Heel handig dat Iris een auto heeft :-) Ik heb een heel leuk gezellig appartement. (Ik probeer later foto's te plaatsen maar blijkbaar is mijn tablet en telefoon ni geschikt voor Flashplayeer......) Het strand is ong 3 minuten lopen en een stukje verderop zit een drukke straat met eettentjes, winkels en bij de haven een supermarkt die 24 uur open is. Iris heeft me die supermarkt gewezen en na het boodschappen doen is ze naar huis gegaan. Het was ondertussen 19.30 uur.

Na het eten, gegrilde kip uit de supermarkt , toch een stuk minder luxe van het eten van Emirates;-), ben ik mijn koffer gaan uitpakken (creditcard gevonden!) en appen met iedereen. Onder het mom. "dan slaap ik goed" heb ik twee wijntjes op. En het hielp; ik sliep goed ;-)